Akcja filmu rozgrywa się w prowincjonalnej scenerii. Reżyser podejmuje w nim temat wchodzenia młodych ludzi w dorosłość. Motyw ten pojawia się dość często w jego dziełach. Reżyser pokazuje realistyczny obraz polskiej wsi tamtych lat, ale nie szczędzi przy tym ironii. W takiej oto scenerii zderzają się młodzieńcze marzenia, plany i ambicje ze smutnymi polskimi realiami lat sześćdziesiątych. Najprawdopodobniej z tego właśnie powodu cenzura wstrzymała emisję filmu na dwa lata. Wyprodukowany i ukończony w 1967 roku „Skok” wszedł na ekrany dopiero w 1969 roku, rok po studenckim buncie z marca 1968 roku, gdy stawał się on przeszłością.
Kutz o filmie wypowiadał się następująco:
Będzie to może jakaś kontynuacja tego, co podjąłem w filmie „Nikt nie woła”. Moi młodziankowie z tamtego filmu nosili na sobie piętno pokolenia wojennego, otaczały ich komplikacje towarzyszące wejściu w nowy, normalny świat… Bohaterowie „Skoku” są-oczywiście od tych spraw odlegli, ale ich pierwsza i jedyna próba wypuszczenia się z gniazda ma w sobie te same dramatyczne znamiona, jakie nosiła ucieczka bohatera „Nikt nie woła”. Ci chłopcy są nieświadomi tego co czynią. Idą za instynktem. Przygoda może ich stworzyć albo zniszczyć. Są to ptaki próbujące po raz pierwszy rozwinąć skrzydła do lotu: Wybór kierunku jest czysto instynktowny.
Inni pisali o filmie:
„Skok „jest filmem, w którym Kutz- mając do dyspozycji pomysł dość wątły-potrafił znowu nas wzruszyć i zastanowić.
Krzysztof Mętrak (1969)
Ale po raz pierwszy od lat zobaczyłem w tym filmie ludzi ze wsi pokazanych bez namaszczenia, bez fałszywych sentymentów.
Konrad Eberhardt (1969)
Na „Skoku „, podobnie jak na wielu utworach Kutza, realizowanych według cudzego pomysłu, zaciążyła nie najlepsza literatura.
Rafał Marszałek (1994)